De Naakte-Ui-Toestand
OJA!!!! Dat hoort ook bij diepe liefde en intimiteit. De naakte-ui-toestand. Ik wist het nog maar vaag, dat dat er ook bij komt kijken. Wat kun je je toch kwetsbaar, onzeker en angstig voelen als mensje zeg! Wat ik graag zou willen oefenen is om mezelf met al m’n liefde te omarmen als ik me zo voel. Ik kan namelijk best een strenge tante zijn als bepaalde ‘ongewenste’ gevoelens langskomen. Dat was ik voor het gemak ook even vergeten.
Tsja en die afwijzing van mezelf is de grootste boosdoener volgens Jan Geurtz. Dat geloof ik wel. Ik voel me namelijk zéér rottig als ik aan mezelf (mijn goedheid) twijfel, of als ik bepaalde gevoelens of behoeftes genadeloos hard afkeur. Maar goed. Ik zit nu dus in die naakte-ui-toestand. En ik heb ontdekt dat er verschillende reacties mogelijk zijn. Ik heb er maar even een lijstje van gemaakt:
1) Heel hard wegrennen en me verstoppen tot het over is. (En iedereen die dichtbij komt wegbeuken)
2) Er van alles van vinden en mezelf héél erg verschrikkelijk stom vinden. ‘Hoe durf je dat te voelen mens! Wat belachelijk! Wat vreselijk onzinnig! Stel je niet zo aan!’
3) Me terugtrekken in m’n bed, mijn janklijst aanzetten en héél hard huilen. Liefst met een knuffel of kussen in mijn armen.
4) Een pot dans-schud-schop-huil-brullen en dan al mijn gevoelens op papier zetten.
5) AL mijn moed bijeen rapen, over een Mount Everest van een drempel heen stappen en aan m’n liefje vertellen wat ik voel. “Oké ik ben dus knetterjaloers/onzeker/bibberig/allenig én ik wijs ‘t allemaal af.”
6) Aan m’n kleine bange Milaatje vragen wat ze nodig heeft. En dan uitreiken naar iemand (AAAAAAAAAH!! Brrrrr!!! ENG!) en vragen of hij/zij dat aan mij kan geven. (Ik kan het ook proberen aan mezelf te geven, maar soms is het gewoon fijn om vastgehouden te worden door iemand anders)
Het is best een heel proces om op Optie 5 of 6 te kiezen. Eerst moet ik door hebben dat ik me inderdaad zo kwetsbaar/ bangig voel. Dan nog even al m’n bescherm-mechanismen trotseren. Die staan er niet om te springen namelijk, om optie 5 of 6. Ze geloven namelijk heilig dat dit toch echt wel m’n Állerlelijkste, gruwelijkste afstotelijkste kanten zijn. Ze zijn er dus ook van overtuigd dat mijn liefje dat ZEKER ook zal vinden en het per direct uit zal maken. En ik ben stapeldol op hem, dus er zit een risico aan vast, aan optie 5 en 6.
Gelukkig staan die bescherm-mechanismen nu al een paar keer vol verbazing toe te kijken hoe die man van mij dan zegt: “Kom maar hier, dan omarm ik je me al mijn armen en mijn liefde.” Waarna ze ook nog met hun mond open aanschouwen hoe hij me lief heeft mét die onzekerheden, angsten en lelijkheden. Die toch ineens een stuk minder lelijk lijken daarna.
Bijna menselijk.
Best … een beetje mooi zelfs?
Wat ik ook vaak vergeet, als ik in de weerstand voor die gevoelens zit (‘O NEEEEEEEE, GAAN WE WEER!! Het was net zo leuk!’) is wat voor moois er ontstaat ná die doodenge kwetsbaarheid-biechtsessies. Als ik zo’n kant van mezelf die ik zo stom vind heb durven laten zien en zelfs gevraagd heb of hij me wil knuffelen en koesteren.. Dan komen we samen in een hele bijzondere, zachte ‘After-Shit-Zone’.
Er ontstaat zo’n heel intiem prachtig moment waarbij alle muren, laagjes, of schilletjes afgevallen zijn. Alle poorten zijn open en de liefde stroomt vrij. We kijken even binnen in elkaar ziel en lieven alles wat we zien.
En als die lichamen elkaar dan vinden… De heerlijkste vrijpartij die er bestaat!
Er valt dus best wat voor te zeggen om gewoon meteen Optie 5 en 6 in te zetten. Best gek dat ik vaak weer vergeet wat voor moois er uit kan komen. Dat ik dan tóch weer die giga drempel kan voelen om die super kwetsbare stukkies van mezelf te laten zien. Maar goed, ik zal vast nog wel es heel hard wegrennen of mensen wegbeuken. Of mezelf te streng toespreken.
“Geeft niks mama!” Zou Lootje zeggen.